Roma και πάλι Roma!! 3

 
   Δεν πίστευα ότι βρίσκομαι στην Ιταλία! Σκεφτόμουν ότι, τελικά, όταν επιθυμείς κάτι πάρα πολύ, η ζωή σου δίνει την ευκαιρία να το πραγματοποιήσεις ή να το αποκτήσεις.

Ένιωθα σαν τον Αλαντίν που μόλις είχε τρίψει το λυχνάρι του, και το τζίνι έκανε την εμφάνιση του για να του υλοποιήσει τρεις ευχές... Δεν ήμουν πια στην Ελλάδα... Τα γραφικά μέρη της Ιταλίας με περιέβαλλαν..Το βενετσιάνικο ύφος παντού, όπου κι αν κοιτούσες...

Φτάνοντας στον σταθμό του τραίνου, κόντεψα να ξεχάσω να πάρω το εισιτήριο μου απ' τα εκδοτήρια. Μια κυρία το είδε και μου φώναζε "Ton bigletto!!". Να 'ναι καλά ο καθηγητής μου στα γαλλικά! Λατινογενείς γλώσσες βλέπετε...

    Μπήκα στην "carozza", στο βαγόνι μου. Το ταξίδι διαρκεί έξι ώρες, μέχρι τη Ρώμη. Άνθρωποι έμπαιναν κι έβγαιναν στο βαγόνι, και χάνονταν σαν τις στιγμές...

Κοιτώντας, απ' το παράθυρο, έβλεπα δέντρα χειμωνιάτικου τοπίου, ποτάμια με γάργαρα νερά και κάθε λογής "φυσική" ομορφιά. Έφευγε και χανόταν... Κι ολοένα, φούντωνε η αγωνία μου για τη Ρώμη. Θα την γνώριζα από κοντά, κι αυτό έκανε τις έξι ώρες της διαδρομής ασήμαντες. Τώρα τις θυμάμαι σαν έξι λεπτά, τίποτα περισσότερο...